Από τα πολύ παλιά χρόνια, στην Οδύσσεια, ο Όμηρος μιλάει για τα υπέροχα κυνηγόσκυλα του γιού του Οδυσσέα, του Τηλέμαχου. Σκυλιά που τα έπαιρνε μαζί του ακόμα και στις συνελεύσεις και είχαν συμβολική και τιμητική θέση δίπλα στον αφέντη τους, τον οποίο προστάτευαν και αγαπούσαν.

Ήταν πεντακάθαρα και με λαμπερό τρίχωμα και διαβάζουμε επίσης ότι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης, περιποιούνταν και φρόντιζαν την υγιεινή του σκύλου τους και τους έβαζαν μάλιστα και ένα αρωματικό υγρό που παρασκεύαζαν μόνοι τους για να διώχνουν τα τσιμπούρια.

Εκτός από τις περιγραφές του Ομήρου, υπάρχουν θαυμάσιες τοιχογραφίες ή αγγειογραφίες που απεικονίζουν σκυλιά και βρίσκουμε πολλές αναφορές και στο Πίνδαρο, τον Αριστοτέλη, τον Ξενοφώντα και τον Αρριανό που ήταν όλοι τους μυαλωμένοι άνθρωποι και πολυάσχολοι αλλά βρήκαν τον χρόνο να ασχοληθούν με τα σκυλιά και μάλιστα να μνημονεύσουν και τις διάφορες ράτσες τους και να δώσουν συμβουλές για τη σωστή ανατροφή τους.

φωτο. Αναθηματικό ανάγλυφο από τη Θάσο με παράσταση άνδρα σε συμπόσιο, 460-450 π.Χ. Κωνσταντινούπολη, Αρχαιολογικό Μουσείο